DOOM: The Dark Ages

"Galaktyka Kurvix znowu została opanowana przez złych kosmitów, pokonać ich może tylko załoga gwiezdnego patrolu na czele której, stoi KAPITAN BOMBA" NAPIERDALAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAĆ! W tej części zamiast futurystycznych baz i portali do piekła, otrzymujemy gotyckie fortece i średniowieczne miasta zniszczone przez demoniczne armie. Doom Slayer w tej odsłonie nie tylko strzela a walczy młotem, korzysta z tarczy-piły i opanowuje technikę parowania ciosów. Walka jest brutalna, płynna i bardziej kontaktowa niż w Doom'ie Eternal, nie skaczemy w około tylko przemy przed siebie jak czołg. Ta część jest inna od eternala w taki sposób jak eternal był inny od doom'a szesnastki (wszystkie 3 są świetne na swój sposób). Bronie wydają się ciężkie i stworzone do siania rozpierdolu. Nowości jak Reaver Chainshot (mieszanka kiścienia i strzelby) czy jazda na cybernetycznym smoku uzbrojonym w karabiny, sprawiają, że każda misja zaskakuje tempem i widowiskowością. To wciąż stary Doom (nawet HUD zrobili w starym stylu), ale teraz z większym naciskiem na taktykę i kontrolę tłumu, kto by pomyślał że dodanie parowania będzie tak zajebiste. Gra łączy znaną, uzależniającą rozgrywkę z zupełnie nową stylistyką i mechanikami, soundtrack całkiem całkiem, fabuła też ok. To brutalny, bezkompromisowy FPS, który nie boi się eksperymentować. Na minus wymuszony ray tracing, czas ładowania, trochę gorsze animacje glory kill niż w poprzedniej części i cena. Ogółem Polecam! P.S. Czy tylko ja mam tak najebane we łbie aby nastawiać budzik na 2 w nocy żeby ograć grę na premierę?

Doom Eternal is better

fajna gierka tylko szkoda ze przez pierwszy dzień w ogóle nie mogłem jej włączyć a poza tym soundtrack odstaje od tego co zaserwował Mick Gordon w poprzednich częściach

NIE POZDRAWIAM NEXOS LIVE

Godny polecenia fanom serii. Jak na razie mam 2 uwagi: -duże obciążenie sprzętu (chodzi w 60fps ale nie chce chodzić w więcej bez zmiany dlls na tryby wydajnościowe itd) -zmiana glory killów na gorsze według mnie bo nie ma tego co było w Doom 2016 czy eternalu i zabójstwa tutaj są tylko 2: uderzenie pięścią albo kopnięcie (niektórym wrogom możemy też rzucić tarcze w weakspoty z specjalną animacją ale to nie jest glory kill) Ogółem cała gra była mocno przypomina Doom 2016 (niektóre wyglądy zbroi/broni czy wygląd piekła) i same tempo rozgrywki też jest bardzo podobne ale tutaj nie uświadczymy poręczy zręcznościowych czy elementów platformowych a samo przemieszczanie zostało ograniczone do skoku na wyższą arene, wyższego skoku ze sprintem, przebijania się przez ściany budowli/wrogów tarczą czy biegu sprintem po arenie. Byłem jak wiele osób pozytywnie ucieszonym po zagraniu i myślę że jeśli ktoś grał w którąś z poprzednich części to ta również mu się spodoba z wyjątkiem eternala bo w nim było dużo energii, kolorów, ruchu i ogółem popiepszania po mapie jak małpa z owsikami w dupie. Ocena: 9,5/10 - Dam 10 jak będzie chodzić tak płynnie i wyglądać równiedobrze co Eternal

Przemoc.

Boom Boom Boom to jest Dobry Doom! :>

ID SOFTWARE!!! 🔥 Nie wiem, co brali w id Software, ale dajcie to samo xD. Doom: The Dark Ages to brutalna i chora jazda jak w Eternal czy wersji z 2016 roku, ale teraz przerzuca Slayera w średniowieczne piekło i robi to lepiej, niż ktokolwiek miał prawo się spodziewać. Nowe settingi – stare dobre tempo: Zamiast futurystycznych laboratoriów i Marsa dostajemy mroczne zamczyska, plugawe katakumby i ponure wioski pełne demonów. Tempo rozgrywki to wciąż DOOM Mobilność Slayera może i została lekko ograniczona przez cięższą zbroję, ale w zamian mamy brutalniejsze animacje, więcej wagi w starciach. Bronie to czysty rozp***dol: Każda z nich ma wyraźny ciężar i cel – czujesz moc w każdym strzale. Młot gromu działa jako broń zarówno ofensywna, jak i kontrolująca tłum. Balista i kusze dają dużą precyzję na średnim dystansie, a klasyczna strzelba – choć w nowej, „średniowiecznej” wersji – wciąż sprawdza się w walce wręcz. Nowością są elementy oblężeniowe – np. katapulta jako narzędzie wsparcia lub rozbijania cięższych przeciwników. Nie są to tylko gadżety – każda broń ma swoje zastosowanie i zmusza gracza do adaptacji. System walki został dobrze zbalansowany – mniej mobilności niż w Eternal, ale większy nacisk na pozycjonowanie, czas reakcji i zarządzanie arsenałem. Przeciwnicy to solidny krok naprzód względem poprzednich części. Demony w The Dark Ages są bardziej agresywne, lepiej reagują na działania gracza i częściej atakują w zorganizowanych grupach. Nawet podstawowe jednostki potrafią zaskoczyć. Wielu przeciwników ma nowe wzorce ataku, a część z nich korzysta z uzbrojenia stylizowanego na epokę – tarcze, kolczaste łańcuchy, broń dystansowa z dawnych czasów. Niektóre potwory mają pancerze, które trzeba rozbić odpowiednią bronią lub uderzyć w słaby punkt, co dodaje walkom głębi. Bossowie są zróżnicowani i bardziej wymagający niż wcześniej – często zmuszają do zmiany stylu gry i pełnego wykorzystania arsenału. Widać duży nacisk na unikalny design – zarówno wizualnie, jak i mechanicznie. Wrogowie są nie tylko przeszkodą, ale też częścią rytmu walki. Każdy typ przeciwnika ma wyraźną rolę – jedni wymuszają mobilność, inni naciskają z bliska, jeszcze inni pełnią funkcję wsparcia. System walki zyskuje dzięki temu na dynamice i wymaga więcej planowania niż bezmyślnego biegania. Lore jest bardziej wyeksponowane, ale nienachalne. Świat The Dark Ages ma wyraźnie zarysowaną historię — pełną rytuałów, upadłych królestw i dawnej wojny z piekłem. Jest więcej narracji niż w DOOM Eternal, ale nie wybija z rytmu rozgrywki. Informacje podawane są głównie przez otoczenie, opcjonalne zapisy i przerywniki — nie spowalniają akcji, ale pomagają lepiej zrozumieć, skąd wziął się ten świat i kim właściwie jest Slayer w tym kontekście. Nie trzeba się w to zagłębiać, ale warto – klimat zyskuje. PODSUMOWANIE: DOOM: The Dark Ages to udana ewolucja serii - mienia setting i tempo, ale zachowuje fundamenty rozgrywki. Walka jest brutalna i satysfakcjonująca, bronie mają realną moc i zastosowanie, a przeciwnicy zmuszają do myślenia i szybkich reakcji. Mroczniejszy klimat, średniowieczny styl i dobrze podany lore nadają całości nową tożsamość, ale bez zdradzania korzeni. To nadal DOOM – tylko inaczej. Bardziej surowo, bardziej świadomie zaprojektowanie, ale wciąż intensywnie. dla mnie wręcz 11/10 może sentyment bo gra jest zemną od dobrych 20lat Problemy / Minusy które zauważyłem Największym minusem może być nieco wolniejsze tempo względem DOOM Eternal. Dla graczy, którzy lubili supermobilność, dashe i granie „w powietrzu” – nowy styl może początkowo wydawać się zbyt ciężki i ograniczony. Zdarzają się lekkie spadki płynności w większych bitwach, a niektóre animacje egzekucji powtarzają się zbyt często. Sztuczna inteligencja wrogów, choć generalnie lepsza, czasem się gubi w zamkniętych pomieszczeniach. Narracja, choć ciekawa, miejscami bywa zbyt skrótowa — niektóre wątki są tylko zasygnalizowane i mogą zostawić niedosyt.

Based on the first chapter, game is sick, its smooth and optimized, but what I love the premium edition for is the extremely hi-res soundtrack you can export to wave (96khz, 32bit). it sounds crazy good

Nie instalujcie najnowszych sterowników od nvidii bo crashuje grę po 5 min. Na starych gra działa bardzo dobrze.